این روزها احساس دلتنگی میکنم . احساس بی کس بودن . احساس تنها بودن . انگاری دلم برای کسی تنگ شده برای کسی که خیلی ازش دور شدم دوران بچگی هم بازی من بود چه بدو بدو هاکه نکردیم از در
و دیوار بالا میرفتیم مگه مامان میتونست مارو ببره خونه اخر شب که بابا از سر کار میومد خونه از توکوچه مارو می برد خونه
دروان مدرسه تنها هم بازی و هم نفسم بود مشقامو مینوشت بدون اینکه منتی به سرم بزاره . ای کاش دوباره می دیدمش
اره باهاش بزرگ شدم و زندگی کردم هیچ وقت چهره شو فراموش نمی کنم
دوران نوجوانی هم رازم بود چقدر کتاب بهم هدیه کرد کتابهای خیلی قشنگی که خیلی دوسشون داشتم کتاب ققنوس اولیش بود یه پرنده زیبا که به برای ساختن اشیونش راه سخت و پر فرازو نشیبی رو طی کرد عین خودم
توی زندگی
دوران هنرستان تنها دوستی که بهم میگفت کارت عالی اون بود. یادم یه قالی کو چیک گل سرخ بافتم تنها کسی که گفت خیلی خوشگله
دوران جوانی همیشه کنارم بود روزی نبود که پیشم نباشه حتی وقتی از شهرم مهاجرت کردم با من اومد تنهام نذاشت . میگفت هر کجا باشم کنارمه .
اما افسوس من هیچ وقت بهش توجه نکردم همیشه دلشو شکستم بهش بهاء ندادم تنهاش میذاشتم زمانی که بهم احتیاج داشت ازارش دادم . تا جایی که دیدم دیگه نیست و رفته کجا نمیدونم زمانی به یادش
افتادم که احساس تنهایی کردم دیگه دیر شده بود رفته برای همیشه رفته و من الان دلتنگشم برگرد که به وجودت احتیاج دارم وجود من برگرد .
خود من کجایی
UOOVA